Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2010

Με το... "σπαθί" του πήρε το 'x' ο βάζελος!

Αισθανόμαστε την ειλικρινή ανάγκη να δώσουμε τα θερμά μας συγχαρητήρια στους Έλληνες διαιτητές, καθώς έχουν ανεβάσει το επίπεδο της ελληνικής διαιτησίας σε δυσθεώρητα ύψη! Η ικανότητά τους να διαμορφώνουν τα αποτελέσματα που θέλουν, αποφεύγοντας τα κραυγαλέα χειρουργεία είναι πραγματικά μοναδική. Ο... (υ)ιός Σπάθας έδωσε ρεσιτάλ στο χθεσινό παιχνίδι στο Κλεάνθης Βικελίδης, ακολουθώντας τη γνωστή συνταγή: από το πρώτο δευτερόλεπτο περνάω το μήνυμα που θέλω, δίνοντας συνεχώς φάουλ υπέρ της ομάδας που... πρέπει, δεν σφυρίζω τίποτα υπέρ της ομάδας που... δεν πρέπει, μοιράζω αδικαιολόγητες κάρτες εκεί που... πρέπει, προστατεύω τους παίκτες που... πρέπει, οπότε έχω πετύχει τον αρχικό στόχο που είναι να εκνευρίσω τους παίκτες της ομάδας που... πρέπει και να τους δώσω να καταλάβουν ότι σήμερα δεν θα τους αφήσω να πετύχουν αυτό που θέλουν! Φυσικά, δεν μπορεί να συνεχιστεί έτσι η δουλειά όλο το 90λεπτο, γιατί θα με πάρουν χαμπάρι και μετά πώς θα φύγω απ' το γήπεδο. Οπότε λίγο αργότερα ισορροπώ την κατάσταση, δίνω και 1-2 ανούσια σφυρίγματα υπέρ των γηπεδούχων για να... μη μιλάνε, και όλα κυλούνε μέλι γάλα. Βέβαια, μπορεί να σπάσει ο διάολος το ποδάρι του, και παρά την πολύ καλή δουλειά που κάνω, η ομάδα που... δεν πρέπει μπορεί να κερδίσει κάποιο πέναλτι ή κάποια κόκκινη κάρτα. Ε τότε... αναγκαστικά θα εκτεθούμε! Αλλά, τι να κάνουμε... δεν έχουμε κι εμείς το δικαίωμα να κάνουμε ένα... λαθάκι? Άνθρωποι είμαστε, βρε αδερφέ! Εξάλλου, το σύστημα έχει και τις εφεδρείες του. Αν χρειαστεί, το βράδυ οι... αδιάφθοροι τηλεδικαστές θα ολοκληρώσουν το καλά στημένο σχέδιο, βγάζοντας "λάδι" το παιδί, το οποίο τόσο καλά εξυπηρέτησε τα συμφέροντα που... έπρεπε!

Μετά από όλα αυτά, για ποιο λόγο να κάτσουμε εμείς να ασχοληθούμε με το καθαρά αγωνιστικό κομμάτι? Εντάξει, ούτε τρελοί είμαστε ούτε τυφλοί. Είδαμε ότι ο ΑΡΗΣ δεν ήταν τόσο καλός όσο σε προηγούμενα παιχνίδια, δεν δημιούργησε ουσιαστικά ευκαιρίες, ο βάζελος από την άλλη κέρδισε το χώρο του κέντρου, απείλησε ελάχιστα, αλλά περισσότερο από τον ΑΡΗ, οπότε κάποιος μπορεί να πει ότι με αυτά τα δεδομένα το "x" μοιάζει δίκαιο αποτέλεσμα και θετικό για την ομάδα μας. Επειδή, όμως, μιλάμε για ποδόσφαιρο και όχι για αγώνα... πυγμαχίας που κρίνεται στα σημεία, εμείς δεν το βλέπουμε έτσι. Στο ποδόσφαιρο μπορεί να κερδίσει ακόμα και η ομάδα που δεν έπαιξε καλύτερα από τον αντίπαλό της, αρκεί να της δώσει αυτό το δικαίωμα ο... άρχοντας του αγώνα. Και στον ΑΡΗ δεν δόθηκε αυτό το δικαίωμα στο χθεσινό παιχνίδι!

Επόμενη στάση... Πανόπουλος. Η ομάδα θα κατέβει σ' αυτόν τον αγώνα χωρίς τον Λαό της, ελέω της γνωστής, χουντικών προδιαγραφών, απόφασης του Υπουργείου για απαγόρευση μετακινήσεων. Πραγματικά, κάτι τέτοιες αποφάσεις, και κυρίως τα μυαλά που κρύβονται πίσω απ' αυτές, θυμίζουν άλλες εποχές, οι οποίες υποτίθεται ότι πέρασαν ανεπιστρεπτί. Τελικά, φαίνεται ότι κάποια πράγματα μόνο στα λόγια και στους τίτλους έχουν αλλάξει. Καλό είναι να θυμούνται οι έχοντες την εξουσία, ότι δεν αρκεί να λένε ότι είναι δημοκράτες, πρέπει και να το αποδεικνύουν. Και με κάτι τέτοιες αποφάσεις, αποδεικνύουν το ακριβώς αντίθετο. Αγωνιστικά τώρα, ο ΑΡΗΣ δεν έχει να κάνει τίποτα παραπάνω από το να δείξει στο γήπεδο τις πραγματικές του δυνατότητες και να πάρει ένα εύκολο διπλό. Κι αυτό θα είναι μόνο το ορεκτικό, αφού στο ίδιο γήπεδο ακολουθεί και το κυρίως πιάτο με τον προημιτελικό αγώνα για το θεσμό του κυπέλλου. Ένα-ένα όμως τα βήματα. Προς το παρόν... προέχει η Κυριακή: ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ πάρε το διπλό!

Δεν υπάρχουν σχόλια: